امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف میفرمایند:
هر یک از شما باید به آنچه که او را به دوستى ما نزدیک میسازد، عمل کند
و از آنچه که خوشایند ما نبوده و خشم ما در آن است، دورى گزیند،
زیرا خداوند به طور ناگهانى جان انسان را میگیرد، در وقتى که توبه برایش سودى ندارد و پشیمانى، او را از کیفر ما به خاطر گناهش نجات نمیدهد.
قال(علیه السّلام): «فَلْیَعْمَلْ کُلُّ امْرِئٍ مِنْکُمْ بِمَا یَقْرُبُ بِهِ مِنْ مَحَبَّتِنَا وَ یَتَجَنَّبُ مَا یُدْنِیهِ مِنْ کَرَاهَتِنَا وَ سَخَطِنَا فَإِنَّ أَمْرَنَا بَغْتَةٌ فُجَاءَةٌ حِینَ لَا تَنْفَعُهُ تَوْبَةٌ وَ لَا یُنْجِیهِ مِنْ عِقَابِنَا نَدَمٌ عَلَى حَوْبَة»
[3]. الإحتجاج(للطبرسی) 2: 498.