قَالَ سَلْمَانُ الْفَارِسِیُّ(رض): أَوْصَانِی خَلِیلِی بِسَبْعَةِ خِصَالٍ لَا أَدَعُهُنَّ عَلَى کُلِّ حَالٍ: «أَوْصَانِی أَنْ أَنْظُرَ إِلَى مَنْ هُوَ دُونِی وَ لَا أَنْظُرَ إِلَى مَنْ هُوَ فَوْقِی وَ أَنْ أُحِبَّ الْفُقَرَاءَ وَ أَدْنُوَ مِنْهُمْ وَ أَنْ أَقُولَ الْحَقَّ وَ إِنْ کَانَ مُرّاً وَ أَنْ أَصِلَ رَحِمِی وَ إِنْ کَانَتْ مُدْبِرَةً وَ لَا أَسْأَلَ النَّاسَ شَیْئاً وَ أَوْصَانِی أَنْ أُکْثِرَ مِنْ قَوْلِ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ فَإِنَّهَا کَنْزٌ مِنْ کُنُوزِ الْجَنَّةِ»؛[3]
سلمان فارسی گفته است: خلیل من پیامبر خدا(ص) مرا به هفت خصلت سفارش فرموده، که در هیچ حال آنها را رها نمىکنم. سفارش فرموده است:
1) به آن کس بنگرم که از من پایینتر است، نه به آن کس که از من برتر است(منظور در امور مادى است)،
2) و اینکه فقرا و مستمندان را دوست بدارم،
3) به فقرا و مستمندان نزدیک شوم(و از حال آنها جویا شوم)،
4) و اینکه حق را بگویم، هر چند تلخ باشد،
5) و با خویشانم ارتباط برقرار کنم، هر چند او بر من پشت کرده باشد،
6) و اینکه از مردم چیزى نخواهم،
7) و سفارش فرموده است همواره «لا حول و لا قوة إلا بالله العلى العظیم» بگویم که از گنجهاى بهشت است.