آموزه های قرآنی – آنهایى را که بجای خدا مى‏ خوانند دشنام مدهید (سوره انعام آیه ۱۰۸)

خداوند متعال در آیه 108 سوره انعام تذکر زیبایی در باب مذمت فحاشی و ناسزا گفتن (حتی به کسانی که کفار آنان را شریک خداوند قرار میدهند ) به مسلمانان داده و میفرمایند

و آنهایى را که بجای خدا مى‏ خوانند دشنام مدهید که آنان از روى دشمنى [و] نادانى، خدا را دشنام خواهند داد. این گونه براى هر امتى کردارشان را آراستیم. آن گاه بازگشت آنان به سوى پروردگارشان خواهد بود، و ایشان را از آنچه انجام مى ‏دادند آگاه خواهد ساخت.

وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَیَسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذَلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّهٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُم بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ (سوره انعام آیه ۱۰۸)

گزیده تفسیر نور

1- احساسات خود را نسبت به مخالفان كنترل كنيم و از هرگونه بد دهنى و ناسزا بپرهيزيم. «لاتسبّوا»
2- به بازتاب برخوردهاى خود توجّه كنيم. «لاتسبّوا… فيسبّوااللَّه»
3- با فحش و ناسزا، نمى‏توان مردم را از مسير غلط باز داشت. «لا تسبّوا»
4- ناسزاگويى، عامل بروز دشمنى و كينه و ناسزا شنيدن است. «لاتسبّوا… فيسبّوا… عَدْواً»
5 – دشنام، يا نشانه نداشتن منطق است، يا نداشتن ادب و يا صبر. (مسلمان با پرهيز از ناسزا، بايد نشان دهد كه صبر و منطق و ادب دارد.) «لا تسبّوا»
6- هر كارى كه سبب توهين به مقدّسات شود، حرام است. «فيسبّوا اللَّه»
7- استفاده از حربه‏ى دشنام وناسزا، در نهى از منكر و تبليغات ومناظرات ممنوع است. «لاتسبّوا»
8 – كارى كه سبب كشيده‏شدن ديگران به گناه وحرام مى‏شود، حرام است. <451> «لاتسبّوا… فيسبّوا»
9- گاهى انسان ناخودآگاه در گناه ديگران شريك مى‏شود، آنجا كه مقدّمات گناه ديگران را فراهم كند. «فيسبّوااللَّه»
10- از سنّت‏هاى الهى، زيبا جلوه كردن اعمال امّت‏ها در نظر آنان است. «زيّنا لكلّ اُمّة عملهم» (هر اُمّتى اعمال خود را هرچند ناحقّ باشد، زيبا مى‏پندارد)
11- جلوه‏نمايى و زيباديدن، نشانه‏ى حقانيّت نيست. «زيّنا لكل اُمّة عملهم»
12- آگاه كردن مردم از كرده‏هاى خويش در قيامت، از شئون ربوبيّت الهى است. «الى ربّهم مرجعهم فينبّهم…»

فحش و ناسزا در بیان روایات

رسول گرامی می فرمایند:
از فحش بر حذر باشید زیرا خدای تعالی ناسزا و بدگویی را دوست ندارد. (بحارالانوار، ج۷۶، ص ۱۱۰)
وارد شدن در بهشت بر فحّاش حرام است. (مجموعه ورام، ج۱، ص ۱۱۰)
پیامبر مکرم اسلام حضرت محمد ابن عبدالله صلی الله علیه و آله و سلم در وصیتی که به مردی از بنی تمیم دارند می فرمایند: لاَ تَسُبُّوا النّاسَ فَتَکْتَسِبُوا الْعَدَاوَهَ بَیْنَهُمْ؛ به مردم دشنام مدهید زیرا باعث می شود که از آن ها کسب عداوت و دشمنی کنید. (الکافی، ج۲، ص ۳۶۰)
در جای دیگر امام علیه السلام می فرماید: بدگویی و هرزه گویی قدر و منزلت انسان را پایین می آورد و اخوت (برادری و دوستی) را از بین می برد. (غررالحکم، ص ۲۲۳)
و همچنین در وصیت مولای متقیان علی علیه السلام آمده است که: در کلامتان از فحش استفاده نکنید چرا که فحش و بد زبانی زیبنده ما خاندان و شیعیان ما نیست و انسان فحاش شایستگی و لیاقت دوستی را ندارد. (مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص ۸۲)