بیت الحسن المجتبی (ع) تهران بیت الحسن المجتبی (ع)|حسینیه امام حسن المجتبی تهران بزرگ|متوسلین به امام حسن مجتبی
شهادت امير المؤ منين (عليه السلام )
امام المتقين امير المؤ منين (عليه السلام ) در شب بيست و يكم ماه رمضان مقارن طلوع فجر به شهادت رسيد، در حالى كه از سن مبارك حضرتش 63 سال گذشته بود(651). در بيستم ماه رمضان اثرات سم در پاهاى مبارك امير المؤ منين (عليه السلام ) ظاهر شد و پاهاى مبارك ورم كرد(652). در شب بيست و يكم اثر زهر بر بدن مبارك امير المؤ منين (عليه السلام ) بسيار شد. حضرت فرزندان و اهل بيت خود را جمع كرد و با آنها وداع نمود و وصيت هاى خود را فرمود. در آن شب هر چه خوردنى و آشاميدنى آوردند تناول نفرمود، ولبهاى مباركش به ذكر خدا حركت مى كرد، و مانند مرواريد عرق از پيشانى نازنينش مى ريخت و با دست مبارك خود آن را بر طرف مى كرد.
به امام مجتبى (عليه السلام ) فرمود: تو را به برادرت حسين (عليه السلام ) وصيت مى كنم . به فرزندان ديگر كه از فاطمه زهرا (عليها السلام ) نبودند، فرمود: شما را وصيت مى كنم به اطاعت از حسن و حسين . سپس فرمودند: ((خداوند شما را صبر نيكو كرامت فرمايد. امشب از ميان شما مى روم و به حبيب خود محمد مصطفى (صلى الله عليه و آله ) ملحق مى شوم چنانچه مرا وعده داده است )). صداى گريه از اهل بيت بلند شد. آنگاه دستوراتى در مورد غسل ، كفن ، نماز و محل دفن به امام مجتبى (عليه السلام ) فرمودند و با امام حسين (عليه السلام ) و حضرت زينب (عليها السلام ) كلماتى از كربلاء فرمودند.
بعد از وداع با همگان دست و پاى مبارك را به طرف قبله كشيدند و فرمودند: اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شريك له و اشهد ان محمدا عبده و رسوله ، و چشمان مبارك را بستند و بهشت را به قدوم خويش مبارك فرمودند.
صداى شيون و گريه از خانه آن حضرت بلند شد. اهل كوفه كه باخبر شدند، صداى شيون و ناله از تمامى شهر برخواست ، مانند روزى كه پيامبر (صلى الله عليه و آله ) از دنيا رفتند. در آن شب آفاق آسمان متغير گشت و زمين لرزيد و صداى تسبيح و تقديس فرشتگان از هوا شنيده شد.
سپس مشغول غسل آن حضرت شدند. بعد از غسل و كفن ، امام حسن و امام حسين (عليه السلام ) پشت سر تابوت را همانطور كه حضرت فرموده بودند برداشته ، جلو تابوت خودش حركت مى كرد، تا در مكانى فرود آمد.
بعد از نماز بر آن حضرت توسط امام مجتبى (عليه السلام )، مقدارى از زير تابوت را كندند و قبرى آماده يافتند كه داخل آن لوحى مسى يا سفالى بود و بر آن نوشته شده بود: ((بسم الله الرحمن الرحيم ، اين قبرى است كه نوح پيامبر براى بنده صالح خدا على بن ابى طالب حفر نمود است )). بدن مطهر آن حضرت را دفن نمودند و حسب وصيت آن حضرت ، قبر مطهرش را مخفى نمودند تا در زمان هارون بر همگان معلوم شد.
فرزندان آن حضرت از همسران مختلف 28 دختر و پسرند(653) 5 نفر آنها اولاد حضرت صديقه طاهره فاطمه زهرا (عليها السلام ) هستند كه عبارتند از امام حسن و امام حسين و زينب كبرى وام كلثوم و حضرت محسن (عليهم السلام ) كه در دوران حمل در شش ماهگى توسط منافقين در ماجراى هجوم به خانه امير المؤ منين (عليه السلام ) به شهادت رسيد. حضرت عباس (عليه السلام ) و جعفر و عثمان و عبد الله در كربلا به شهادت رسيدند، كه مادرشان ام البنين است . بقيه اولاد حضرت از همسران ديگر هستند.
وقتى خبر شهادت امير المؤ منى (عليه السلام ) به عايشه رسيد چنان خوشحال شد كه بى اختيار شعرى خواند و سپس گفت : چه كسى على را كشت ؟ جواب دادند: ابن ملجم . گفت : خاك بر دهانش مباد (كنايه از اينكه خوب كارى كرد)(654).
در شب 21 ماه رمضان حضرت عيسى بن مريم (عليه السلام ) به آسمان برده شد(655)؛ و در همين شب حضرت موسى بن عمران و يوشع بن نون (عليهم السلام ) رحلت نمودند(656).
651- كافى : ج 2 ص 465. منتهى الآمال : ج 1 ص 183. ارشاد: ج 1 ص 19. اعلام الورى : ج 1 ص 309. كشف الغمه : ج 1 ص 436. مناقب خوارزمى ن ص 284. العدد القويه : ص 235. ذخائر العقبى : ص 115. مسار الشيعه : ص 10. توضيح المقاصد: ص 24. مصباح كفعمى : ج 2 ص 599. تاريخ الخلفاء: ص 166 175.
652- الوقايع و الحوادث : ج 1 ص 265، 271 294.
653- ارشاد مفيد: ج 1 ص 354 355. اعلام الورى : ج 1 ص 395.
654- تذكره الخواص ابن جوزى : ص 165.
655- بحار الانوار: ج 13 ص 376. مصباح كفعمى : ج 2 ص 599.
656- بحار الانوار: ج 13 ص 376. مصباح كفعمى : ج 2 ص 599.
